شعرهای عاشقانه

MARJAN

حرف کمی نبود قرار ومدار عشق 

اما چه فایده – 

که نفهمیم یار را! 

ای روح های ناب ! 

دوباره به پا کنید 

قدری برای اهل زمستان 

بهار را !

+نوشته شده در دو شنبه 14 اسفند 1391برچسب:,ساعت16:3توسط مرجان جون | |

به تو عادت کرده بودم
اي به من نزديک تر از من
اي حضورم از تو تازه
اي نگاهم از تو روشن
به تو عادت کرده بودم
مثل گلبرگي به شبنم
مثل عاشقي به غربت
مثل مجروحي به مرهم
لحظه در لحظه عذابه
لحظه هاي من بي تو
تجربه کردن مرگه
زندگي کردن بي تو
من که در گريزم از من
به تو عادت کرده بودم
از سکوت و گريه شب
به تو حجرت کرده بودم
با گل و سنگ و ستاره
از تو صحبت کرده بودم
خلوت خاطره هامو
با تو قسمت کرده بودم
خونه لبريز سکوته
خونه از خاطره خالي
من پر از ميل زوالم
عشق من تو در چه حالي

 

+نوشته شده در دو شنبه 14 اسفند 1391برچسب:,ساعت16:0توسط مرجان جون | |

 

+نوشته شده در دو شنبه 14 اسفند 1391برچسب:,ساعت15:58توسط مرجان جون | |

سنگ را آب کردن

کار عشق است

آب را سنگ کردن

شاهکار صمیمانه کیست؟

+نوشته شده در دو شنبه 14 اسفند 1391برچسب:,ساعت15:56توسط مرجان جون | |

 

خوشا آنان که 

درد را در نگاه دیگری

عشق را 

در چشمان دلفریب عابری

و زندگی را در جیب کتشان

جستجو نمی کنند

+نوشته شده در دو شنبه 14 اسفند 1391برچسب:,ساعت15:42توسط مرجان جون | |

 

نگار من که  لطفش  بیکرانست 

به   مانند  گلی   در  بوستانست

ندیدم  تا  کنون  گل  برتر از او

به ارزش برتر ازهر زعفرانست

+نوشته شده در دو شنبه 14 اسفند 1391برچسب:,ساعت15:39توسط مرجان جون | |

وحشت از عشق که نه ، ترسم از فاصله هاست

وحشت از غصه که نه ، ترسم از خاتمه هاست

ترس بیهوده ندارم ، صحبت از خاطره هاست

صحبت از کشتن ناخواسته عاطفه هاست

کوله باری پر از هیچ ، که بر شانه ماست

گله از دست کسی نیست ، مقصر دل دیوانه ماست . . .

+نوشته شده در دو شنبه 14 اسفند 1391برچسب:,ساعت13:52توسط مرجان جون | |

 روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت                                                       

                          زیر باران غزلی خواند ، دلش تر شد و رفت
چه تفاوت که چه خورده است غم دل یا سم                                                                   
                            آنقدر غرق جنون بود که پر پر شد و رفت

روز میلاد  ، همان روز که عاشق شده بود                                                                
                                 مرگ با لحظه ی میلاد برابر شد و رفت 
او کسی بود که از غرق شدن می ترسید                                                               
                                عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت
هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد                                                             
                            پسری ساده که یک روز کبوتر شد و رفت

+نوشته شده در جمعه 11 اسفند 1391برچسب:,ساعت15:55توسط مرجان جون | |

 بر سنگ قبر من بنویسید:خسته بود ، اهل زمین نبود ، نمازش شكسته بود

بر سنگ قبر من بنویسید:پاك بود چشمان او كه از اشك شسته بود

بر سنگ قبر من بنویسید:این درخت عمری برای هر تبر و تیشه دسته بود

بر سنگ قبر من بنویسید:كل عمر پشت دری كه باز نمی شد نشسته بود


 

ای قلب من بارانی ات کردند و رفتند      

                        کنج قفس زندانی ات کردند و رفتند

در سایه های شب تو را تنها نوشتند    

                          سرشار سرگردانی ات کردند و رفتند

احساس پاکت را همه تکفیر کردند   

                             محکومِ بی ایمانی ات کردند و رفتند

هرشب تورا دعوت به بزم تازه کردند   

                          در بزمشان قربانی ات کردند و رفتند

زخمی که رستم از شَغاد قصه اش خورد    

                  مبنای این ویرانی ات کردند و رفتند

+نوشته شده در جمعه 11 اسفند 1391برچسب:,ساعت15:51توسط مرجان جون | |

 

من نذر کرده ام که اگر روزی بیایی

به اندازه تمام مهربانی ات غزل بسرایم

قدری تحمل کن،هنوز مانده که عاشق ترین شوم

من نذر کرده ام که اگر روزی عاشق ترین شوم

در کنار پنجره نگاهت بایستم

و با پیراهن آبی به رکوع روم

و وقتی بر می خیزم،لبریزشوم از وجود تو

پس بیا ای کمشده من،مگر نمی بینی که عاشق ترینم

+نوشته شده در جمعه 11 اسفند 1391برچسب:,ساعت15:49توسط مرجان جون | |

صفحه قبل 1 ... 54 55 56 57 58 ... 66 صفحه بعد